Guede Frönd, ick fraoge di…
Seiht ji de hölt´ne Pyramide staohen,
met Gröön un giälle Bloomen uutstaffeert ?
Seiht ji de lüttken Kinnertröppkes gaohen?
Se singt up aolle Wies´, äs se häbt lährt,
un fraogt den Frönd, den gueden: Wat is eene,
wat twee, drei, veer, wat fief, seß, siëben, acht,
wat niëgen, teihn, iälf, twiälf? Se weggt de Beene
in’n Krink, se hüppt un springt un wenkt un lacht,
stiäkt iähre Lechtkes up de Pyramide :
Dao löchtet Sunne , Maon´ un drei Dutz Stärn´,
Schabellenköpp un wat nich alls in´t Wiede.
Nu kümp de lange Singsang van den Härn,
we schickt den Jockel uut to´t Appelsmieten,
un Liesken fräögg den Henrich, wu se wull
- kieksüh, dat Wicht hät üörntlick stramme Küüten -
en Pott met Lock kreeg met klaor Water vull.
Un in de Aigskes speigelt sick Lantüchten,
de Grauten denkt en Hiärtslagg lang wiet trügg;
dat minne Leed, dat Doon driägt äs up Flüchten
in´t Kinnerland iähr; jau, se slaoht ´ne Brügg´
to all de, we in düssen Krink häbt sungen
siet äöllste Tied, antrocken van dat Lecht.
Düör’t swaore Plattdüütsk stolpereert de Tungen.
Et is dat Leed van Buuer, Frau, Kind, Magd, Knecht.
„O Buuer, wat kost´t dien Hei?“ Ji siäl´gen Töne!
Wu gau is dat Lambertus-Spiël vüörbi!
Wu gau läöpp jedereen för sick alleene,
treck in sick söws sick trügg, wärd daor un schüh!
Baoll briännt de Käßkes daal, hall wärdt de Stemmen.
De Buuer krigg nu en Schupp. Kiek, wu he lacht!
De iärste Stärn fänk buoben an te glämmen.
Uut - för een Jaohr blaots? Langsam kümp de Nacht.
Hannes Demming
Webdesign & Copyright © 2008 Sophia Demming
Stand: 12. Oktober 2008
Kommentare zu dieser Website an: Hannes Demming